یکی بود یکی نبود فقط همین دنیا بی تابی این فاصله هاست این سکوت شیشه ای شکستنی ست پل بین من و تو فقط صداست مثل آئینه های کوچیک و بزرگ هر کی اندازه ی اسم خودشه به شب یکی شدن نمیرسه تا گرفتار طلسم خودشه من به دنیای تو محتاجم و تو مثل یه شاخه ی افتاده رو من یکی دست ما رو باید بگیره برسونه به شب یکی شدن برسونه به شب یکی شدن پشت شیشه های بارونی و خیس رنگ خوشبختی و خنده دیدنیست اگه دستای من و تو پل بشه جنس این فاصله ها رسیدنی ست پشت شیشه های بارونی و خیس رنگ خوشبختی و خنده دیدنی ست اگه دستای من و تو پل بشه جنس این فاصله ها رسیدنی ست